Podczas gdy faktem stało się, że szczepionki radziły sobie drastycznie gorzej w erze Omicron niż naturalna odporność. Ostatnia metaanaliza uwzględniająca dziesiątki badań ujawnia, że naturalna odporność zapewnia lepszą ochronę przed ponowną infekcją, infekcjami objawowymi i ciężką chorobą od wszystkich wariantów COVID-19 niż wszystkie szczepionki COVID. Ponadto, naturalna odporność oferowała korzyść w postaci zmniejszenia nawrotu wirusa w porównaniu z pełnym szczepieniem.
Odporność naturalna działa lepiej na wszystkie warianty
Szczepionki należą do grupy leków zwanych profilaktycznymi, co oznacza, że mają one zapobiegać chorobom. Jednak klasyfikacja ta nie ogranicza się do szczepionek, lecz dotyczy również leków, regularnych badań lekarskich, a w przypadku reinfekcji – poprzedniego zakażenia. W przypadku wirusa takiego jak SARS-CoV-2, który nieuchronnie stałby się endemiczny lub sezonowy jak grypa, szczepionka ze specyficznym immunogenem jako głównym składnikiem nigdy nie mogłaby zapewnić długotrwałej ochrony, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo mutacji wirusa.
Ponieważ szczepionki nie są skuteczne w zapobieganiu infekcji, narracja promocyjna przesunęła się w kierunku sprzedaży szczepionki, która może zapobiec ciężkiej chorobie. Wszyscy widzieliśmy billboardy z 95-procentową skutecznością i plakaty promocyjne zachęcające obywateli do pełnego zaszczepienia się. Dla wielu szczepienie nie było kwestią wyboru, ponieważ alternatywa utrudniałaby pracę, szkołę, a nawet wyjście do kina czy na kolację.
Jednak w tych nakazach często pomijano skuteczność zapobiegania ponownemu zakażeniu i postępowi choroby w wyniku wcześniejszego zakażenia. Niedawno przeprowadzona metaanaliza na dużą skalę (The Lancet) wykazała, że wcześniejsze zakażenie było dość skuteczne w zapobieganiu ponownemu zakażeniu, a także objawowej lub ciężkiej chorobie, wykorzystując dane zebrane z 56 badań z ponad 19 krajów.
Dane na powyższym wykresie wskazują, że wcześniejsze zakażenie COVID zapewnia znacznie wysoki poziom ochrony przed reinfekcją (ponad 80 procent), zakażeniem objawowym (ponad 82 procent) i ciężką chorobą (ponad 78 procent) dla szczepu oryginalnego i wariantów Alpha, Beta i Delta. Skuteczność ochrony spadła w przypadku wariantów Omicron, do 44% i 45% dla reinfekcji i infekcji objawowej. Ale skuteczność ochrony przed ciężkimi chorobami nadal wynosiła dla Omicron ponad 80 procent.
Dane na wykresie 2 porównują ochronę zapewnianą przez wcześniejsze zakażenie z ochroną zapewnianą przez wiele głównych szczepionek dostępnych na rynku: Pfizer, Moderna, AstraZeneca, Johnson & Johnson oraz szczepionki wzmacniające mRNA. Wynik pokazuje, że ochrona oferowana przez poprzednią infekcję przed ponownym zakażeniem utrzymuje się znacznie dłużej i w większym stopniu niż w przypadku wielu innych szczepionek, jak również ich boosterów.
Mimo że wariant Omicron zmienia postać rzeczy, jeśli chodzi o skuteczność zarówno szczepionek, jak i naturalnej odporności, ochrona wynikająca z wcześniejszego zakażenia nadal utrzymuje się na poziomie powyżej 25% po 80 tygodniach od zakażenia, podczas gdy na przykład skuteczność szczepionki Moderna spada do wartości jednocyfrowych po 40 dniach od szczepienia.
Podobne spostrzeżenia ilustrują dwa poniższe wykresy dotyczące ochrony przed zakażeniem objawowym (wykres 3) i ciężką chorobą (wykres 4). To, co z tego wynika, pozostaje niezmienne: naturalna odporność oferuje znacznie większą i dłużej trwającą ochronę niż jakakolwiek inna szczepionka lub kombinacja szczepionki wspomagającej dostępna obecnie na rynku, dla wszystkich wariantów SARS-CoV-2.
Istnieją pewne ograniczenia w tej analizie meta-danych. Na przykład, w badaniu nie określono, jaki wariant wirusa zainfekował pacjentów, którzy zostali włączeni do grupy wcześniej zakażonych. Innym problemem jest to, że dane nie zawierają wystarczających informacji na temat niektórych szczepionek, takich jak Johnson & Johnson czy AstraZeneca. Jednak dane wyraźnie wskazują, że wcześniejsze zakażenie COVID jest znacznie skuteczniejsze w zapobieganiu ponownym zakażeniom i ciężkim chorobom niż szczepionki.
Dane zebrane w tym badaniu meta-danych pochodzą z różnych badań w wielu krajach i zostały opublikowane w ciągu ostatnich kilku lat. Oznacza to, że przynajmniej kilku naukowców zdawało sobie sprawę z tego, jak silna jest naturalna odporność, zwłaszcza po pojawieniu się Omicronu. Ta meta-analiza po prostu bardzo jasno to pokazała. Jednak opinia publiczna zauważyła, że polityka zdrowia publicznego związana z pandemią zlekceważyła te obserwacje i zdecydowanie faworyzowała kampanie szczepień, z nakazem szczepień nawet dla osób chronionych przez naturalną odporność. Dla wielu rządowych agencji zdrowia szczepienia wydają się być jedynym źródłem odporności lub ochrony przed COVID uznawanym za ważne.
W rzeczywistości rządowe agencje zdrowia stały się najsilniejszymi agentami marketingowymi i sprzedażowymi dla producentów szczepionek Big Pharma. Czy jest to zgodne z medycyną opartą na dowodach i zdrowiem publicznym? A może kierują tym interesy handlowe i kompleks przemysłowy? Dane pokazują również, że Omicron zmienił krajobraz pandemii. Skuteczność wszystkich szczepionek, a nawet wcześniejszych infekcji drastycznie spadła, a przecież te warianty tak naprawdę nie wywołują ciężkich chorób, co jest być może pozytywną stroną. Do dzisiaj nie wiemy, dlaczego fale pojawiają się i znikają, ani jak przewidzieć kolejny wariant. Świat naukowy nadal ma ograniczone pojęcie o wirusie, ponieważ nie potrafi odpowiedzieć na najważniejsze pytania.
Wirus powraca wśród osób całkowicie zaszczepionych
Szczepionki stają się coraz bardziej popularną odpowiedzią na choroby, z którymi mamy dziś do czynienia. Jednak nasza wiedza na temat szczepionek jest dość ograniczona. Przykładem tego jest fakt, że szczepienia wiążą się z niepożądanymi konsekwencjami, takimi jak zdarzenia niepożądane (NOP), skutki uboczne, negatywna skuteczność, wyczerpanie odporności itd. Nieco zaskakujące są najnowsze wyniki badań przeprowadzonych w Hongkongu (The Lancet), które pokazują, że odbicie wirusowe stało się kolejnym przedmiotem troski wśród szczepionych, którzy są leczeni lekami przeciwwirusowymi.
Wirusy są ogólnie uważane za organizmy nieożywione, których replikacja zależy od gospodarza. Ilość wirusa obecna w krwiobiegu, czyli wiremia, wskazuje, w jakim stopniu wirus zainfekował gospodarza i jest zazwyczaj oznaką tego, jak organizm radzi sobie z infekcją. Ładunek wirusowy mierzy się za pomocą progu cyklu (CT), czyli ile razy maszyna musi przeprowadzić reakcje łańcuchowe polimerazy (PCR) na próbce pacjenta, aby wirus osiągnął określone stężenie. Ogólnie rzecz biorąc, niższa wartość CT wskazuje na wyższą wiremię w danej próbce, a wyższa wartość CT wskazuje na niższą wiremię.
Leki przeciwwirusowe powszechnie stosowane w leczeniu COVID, takie jak Paxlovid opracowany przez firmę Pfizer lub Molnupiravir, w taki czy inny sposób hamują działanie wirusa, aby pomóc naszym własnym układom odpornościowym w zwalczaniu infekcji. Jednak badanie z Hong Kongu opublikowane w The Lancet pokazuje, że po zastosowaniu leczenia przeciwwirusowego wśród osób całkowicie zaszczepionych nastąpił znaczny nawrót wirusa.
Z jednej strony Paxlovid jest dość skutecznym lekiem, jeżeli chodzi o jego zdolność do zwalczania COVID-19 u pacjentów, którzy nie są w pełni zaszczepieni. Jednak jego działanie przeciwko chorobie wydaje się być drastycznie osłabione u osób, które są w pełni zaszczepione. Wirus skutecznie odradza się po około 10 dniach od zakończenia leczenia, co oznacza, że wirus powraca po pięciu dniach od zakończenia serii leczenia. W przypadku leczenia molnupiravirem nie wystąpił podobny problem odbicia wirusa, co prawdopodobnie wynika z odmiennych mechanizmów hamowania wirusów przez molnupiravir.
Chociaż Paxlovid działa na proteazę wirusową, nie jest tak skuteczny w hamowaniu replikacji wirusów jak molnupirawir. W tym badaniu pełny standard szczepień został osiągnięty poprzez podanie dwóch dawek szczepionki mRNA lub trzech dawek chińskiej szczepionki Sinovac.
Jak szczepienie wpływa na powrót wirusa po leczeniu przeciwwirusowym?
Wydaje się, że pełne szczepienie wyczerpuje układ odpornościowy, przez co zwalczanie wirusów nie jest tak skuteczne, jak trzeba. Dlatego w tym badaniu, gdy po zakończeniu leczenia przeciwwirusowego nastąpił nawrót wiremii, może to świadczyć o tym, że osoby te nie radziły sobie z wirusem tak skutecznie, jak to możliwe. Jakie przesłanie chce nam przekazać natura w związku z tą pandemią? COVID-19 od kilku lat zakłóca spokój świata i ogromna liczba ludzi została przez niego poważnie dotknięta.
Jednak te metody interwencji, które zastosowały rządy, wydają się mieć raczej ograniczone skutki. W obliczu pandemii nadszedł czas, aby spojrzeć wstecz na to, co było motywem tych działań zapobiegawczych i przeanalizować, czy rzeczywiście były one realizowane w naszym najlepszym interesie. Czy nasze metody stworzone przez człowieka są rzeczywiście siłą, która może dorównać Matce Naturze?
o Autorze:
Dr Xiaoxu Sean Lin jest adiunktem na Wydziale Nauk Biomedycznych w Feitian College w Middletown, N.Y. Dr Lin jest również częstym analitykiem i komentatorem Epoch Media Group, VOA i RFA. Jest weteranem, który służył jako mikrobiolog w armii amerykańskiej, a także członkiem Komitetu ds: Chin.
Źródło:
All Vaccines Perform Worse Than Natural Immunity Against COVID: Systematic Review and Meta-Analysis (theepochtimes.com)
The Lancet | The best science for better lives
